Preservice Turkish Teachers’ Attitudes Towards Anatolian Dialects

Bünyamin Sarıkaya

Abstract


The term dialect refers to a variation of a language that is peculiar to a specific place, city or region, and therefore, can be regarded as the richness of that language. This study aimed to investigate preservice teachers’ attitudes towards Anatolian dialects. A screening model was used. Study sample consisted of 143 first-, second-, third and fourth-grade students of the Department of Turkish Language Teaching of the Faculty of Education of Muş Alparslan University in the fall semester of 2018-2019 academic year. Data were collected using the “Attitude Scale towards Anatolian Dialects” (ASTAD) developed by Pehlivan (2012). It is a Likert-type scale consisting of 22 items and 4 subscales. Data were analyzed using the Statistical Package for Social Sciences (SPSS) for Windows 22.0 at a significance level of 0.05. Results showed that participants had a moderate level of attitude towards Anatolian dialects. Participants’ attitudes towards Anatolian dialects significantly differed by bilingualism and grade while gender, mother’s and fathers’ educational levels, and socioeconomic status had no significant effect. Based on the results, it is recommended that activities, seminars and conferences be held to inform teachers and preservice teachers about what to do when they encounter students speaking local dialects. Parents and students should also be taught that local dialects are the richness of languages but that they should not use them in school environment.

Keywords


Dialect, Attitude, Preservice Turkish Teacher

Full Text:

PDF

References


Akar, A. (2009). Ağız sözlükleri: yöntem ve sorunlar I. Turkish Studies, 4(4), 1-11.

Alkan, Z. N. (2007). İlköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım hataları. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Eskişehir: Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Arhan, S. (2007). Öğretmen görüşlerine göre ilköğretim okulları ikinci kademede konuşma eğitimi: Ankara ili örneği. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Buran, A. (2002), Konuşma dili yazı dili ilişkileri ve derleme faaliyetleri. Türk bilig, 4, 97-104.

Davies, V. W. (2000). Language awareness amongst teachers in a central German dialect area. Language Awareness, 9(3), pp. 119- 134

Demir, N. (2002). Ağız terimi üzerine. Türk bilig, 4, 105-116.

Demir, N. (2009). Edebi Metinlerde Ağız Kullanımı Hakkında Bir Ön Çalışma, http://s3.amazonaws.com/academia.edu.documents/40733038/berntarmagani.pdf

Demir, N. (2013). Ankara örneğinde ağızların belgelenmesi. Ankara: TDK Yayınları

Demircan, Ö. (1990). Yabancı dil öğretim yöntemleri. İstanbul: Ekin Yay.

Erdem, G. (2014). Anamur ve yöresi ağızları. Yayımlanmamış Doktora tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzincan.

Ergin, M. (1998). Türk dilbilgisi. İstanbul: Bayrak Yayınları.

Eryılmaz, R. (2015). Çameli ilçesi ağzı ve Çameli ortaokullarında eğitim gören öğrencilerin yerel ağız özelliklerinin Türkçe eğitimine etkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Denizli: Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Fraenkel, J. R. & Wallen, N. E. (2006). How to design and evaluate research in education. New York: McGraw-Hill International Edition.

Göztaş, G. (2017). Edebi Metinlerde Ağız Kullanımı: Bekir Yıldız Örneği. SUTAD, 42, 113-134.

Karahan, L. (2014). Anadolu ağızlarının sınıflandırılması. Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.

Karasar, N. (2003). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Kırmızı, F. S. (2000). Türkçe öğretiminde karşılaşılan sorunlar ve bu sorunların öğretmen performansına etkileri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Denizli: Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü.

Kielhöfer, B. & Jonekeit, S. (1998). Zweisprachige Kindererziehung. Tübingen: Stauffenburg Verlag.

Korkmaz, Z. (2010). Gramer terimleri sözlüğü. Ankara: Anı Yayıncılık.

Lewandowski, T. (1984). Linguistisches wörterbuch 1-2-3. Heidelberg: Quelle und Meyer Verlag.

Oğuzkan, A. (2001). Örneklerle Türkçe ve kompozisyon bilgileri. İstanbul: MEB.

Oruç, Ş. (2016). Ana dili, ikinci dil, iki dillilik, yabancı dil. The Journal of Academic Social Science Studies. 45(3), 279-290.

Pehlivan, İ. (2012). Öğretmen adaylarının Anadolu ağızlarına yönelik tutum ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Bilig Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 63, 135-158.

Sargın, M. (2006). İlköğretim öğrencilerinin konuşma becerilerinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Muğla: Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Solmaz, M. (1997). Üniversite öğrencilerinde ağız özelliklerine dayanan Türkçe hataları. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü.

Şimşek, F. (2016). Ortaokul 6, 7, 8. sınıf öğrencilerinin sözlü ve yazılı anlatımlarında ağız özelliklerini kullanım durumları. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Şimşek, H. A. (2004). İlköğretim 2. kademe Türkçe öğretiminde konuşma becerisinin önemi ve geliştirme yolları. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Şimşek, Ö. (2000). İlköğretim 4. ve 5. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerinin incelenmesi ve bilgisayar destekli yazılı anlatım. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul: Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Tekin, Y. (2017). Eski Türkçe cümle yapılarının modern türkçenin ağızlarında kullanımı: bursa- boğazköy örneği. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Uşaklı, H. (2005). İzmir ilinde göç alan bölgelerdeki ilköğretim okullarında Türkçe öğretiminde karşılaşılan sorunlar ve çözüm önerileri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Uzun, C. (2015). Türkiye Türkçesi ağızlarında ön ses ünsüzleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.

Yaylağan, N. (2010). Isparta'nın Eğirdir, Senirkent ve Atabey ilçelerinin ağız özelliklerinin tespiti ve Türkçe eğitimi bakımından önemi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Yıkmış, S. (2015). Ağız atlasları hazırlama yöntemleri ve Eskişehir ili Türkmen ağızları. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Eskişehir: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Yılmaz, O. (2009). 6, 7, 8. sınıftaki 100 öğrenciye ait öğrenci çalışma kitabından hareketle öğrencilerin yazılı anlatım becerilerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Erzincan: Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.




DOI: https://doi.org/10.7575/aiac.ijels.v.7n.1p.42

Refbacks

  • There are currently no refbacks.


Bookmark and Share


Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.

2013-2024 (CC-BY) Australian International Academic Centre PTY.LTD.

International Journal of Education and Literacy Studies  

You may require to add the 'aiac.org.au' domain to your e-mail 'safe list’ If you do not receive e-mail in your 'inbox'. Otherwise, you may check your 'Spam mail' or 'junk mail' folders.